Το μόνιμο μακιγιάζ είναι ένα εξαιρετικά υπεύθυνο έργο. Έχει τις ρίζες του στο κλασικό “Ta tau” που σημαίνει “χτυπάω με συνεχή χτυπήματα” και είναι η λέξη που όρισε αρχικά τα ανεξίτηλα σημάδια στο σώμα των Ιθαγενών πολεμιστών της Πολυνησίας. Σώματα ζωγραφισμένα ολόκληρα, γεωμετρικά σχέδια σε μονοχρωμία, πομπώδεις τελετές και απαράβατα πιστεύω.  Τα μοτίβα χρησιμοποιούνταν ως διακριτικά της καταγωγής, φυλαχτά από τα κακά πνεύματα ή σύμβολα ενηλικίωσης.  Στα νησιά της Πολυνησίας όπου όλοι κυκλοφορούσαν γυμνοί, μπορούσε κανείς γρήγορα να συμπεράνει αν κάποιος ήταν πολεμιστής, ψαράς, γεωργός, ιερέας ή ναυτικός, ποιας οικογένειας ήταν απόγονος ή σε ποια κοινότητα ανήκε. Οι Πολυνήσιοι τατούερ ανήκαν στην κάστα των ιερέων. Με βελόνες βουτηγμένες σε χρώματα τοποθετούσαν στο δέρμα ζωγραφιές διαρκείας. Για να κατασκευάσουν αυτά τα χρώματα έκαιγαν κουκούτσια από σπόρους και αναμείγνυαν κάρβουνο με έλαιο από ινδοκάρυδο.
Τα πολλά σχέδια στο δέρμα αποτελούσαν σύμβολο ευμάρειας.
Κατά την άφιξη των πρώτων ιεραποστόλων, και επειδή η διαδικασία του τατουάζ συναρτήθηκε με τις ανθρωποθυσίες και την σεξουαλικότητα, το πολυνησιακό τατουάζ γνώρισε την παντελή απόρριψη. Στην Ευρώπη, τα τατουάζ τα φορούσαν κυρίως οι ναυτικοί. Σε πολλά κράτη δεν ήταν κοινωνικώς αποδεκτά μιας και χρησιμοποιούνταν από τους φυλακισμένους ή από άτομα του περιθωρίου.  Υπήρξε σημάδια αναγνώρισης μεταξύ των συμμοριών του υποκόσμου και των μηχανόβιων της δεκαετίας του ’80. 

Τα πράγματα σήμερα βρίσκονται στην αντίπερα όχθη και το τατουάζ χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης. Ο Tin tin, o άνθρωπος που έκανε τατουάζ στον Jean Paul Gaultier και σε άλλους διάσημους, είναι αληθινός σταρ στο Παρίσι. 
Η πρώτη ηλεκτρική συσκευή τατουάζ κατασκευάστηκε το 1880 στη Νέα Υόρκη. Η ιδέα του μόνιμου χρωματισμού περνά πριν από το σώμα στο πρόσωπο με σκοπό την τελειοποίηση της ομορφιάς. Ήδη από το 1940 μια ομάδα γιατρών είχε παρουσιάσει τις διορθωτικές δυνατότητες του τατουάζ μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στο στήθος (κάλυψη ουλών μετά από αποκατάσταση μαστού, διόρθωση του περιγράμματος των θηλών), στο τριχωτό της κεφαλής (μερική απώλεια τριχών από αλωπεκία, χημιεοθεραπεία) και τα χείλη (λαγώχειλο, ασαφές περίγραμμα, σημάδια από έρπη, ατυχήματα). Στις επόμενες δεκαετίες η εξέλιξη της τεχνικής είναι θεαματική. Χρησιμοποιούνται πια μηχανήματα πολύ πιο ελαφριά – με τα οποία αισθάνεται κανείς μόνο έναν ανεπαίσθητο κραδασμό – και χρώματα ανθεκτικά στους εξωτερικούς παράγοντες.

 

Επανασχεδιάζει τη γραμμή στα φρύδια ή αναδεικνύει το ήδη υπάρχον σχήμα, υπογραμμίζει το βλέμμα βάφοντας την επιδερμίδα ανάμεσα στις βλεφαρίδες, αλλάζει το σχήμα των ματιών, επιμηκύνοντάς τα με την κλασική γραμμή eye liner, διορθώνει το σχήμα των χειλιών και αυξάνει τον όγκο τους. Η αισθητική χρησιμοποιεί το μόνιμο μακιγιάζ σε επίμονες κηλίδες, στη λεύκη – αντικαθιστά χρωστικά την έλλειψη μελανίνης στο δέρμα-, στις ραγάδες αλλά και γύρω από τις θηλές μετά από χειρουργικές επεμβάσεις. Το μόνιμο μακιγιάζ συνδυάζεται θαυμάσια με πολλές άλλες τεχνικές της κοσμητικής, όπως αύξηση του όγκου των χειλιών με υαλουρονικό οξύ. Η μικροχρωστική αποκαθιστά το χρώμα όπου χρειάζεται και δίνει ένταση στο αποτέλεσμα.

Θα πρέπει να διαφοροποιηθεί το μόνιμο μακιγιάζ από το τατουάζ, έστω και αν και οι δύο τεχνικές εκτελούνται με βελόνες μιας χρήσεως. Τις διαφορές ανάμεσα στο make-up διαρκείας και το τατουάζ τις αναγνωρίζουμε και από τον τρόπο που γίνονται και από το τι παριστάνουν.
Η κυριότερη διαφορά έγκειται στο βάθος διείσδυσης του χρώματος στο δέρμα. Στο μόνιμο μακιγιάζ τα χρωματισμένα μόρια περνούν κάτω από την επιφανειακή στιβάδα της επιδερμίδας σε βάθος ενός χιλιοστού. Τα αποτελέσματα διαρκούν το πολύ 3 χρόνια.  Αντίθετα η τεχνική του τατουάζ εγκαθιστά τις χρωστικές βαθιά στο δέρμα, όπου διατηρούνται μόνιμα. Το make-up διαρκείας εξυπηρετεί αποκλειστικά αισθητικούς σκοπούς και μπορεί εύκολα να απομακρυνθεί με laser και με σκευάσματα που έχουν βάση το σαλικυλικό οξύ.
Εκτός από το βάθος διείσδυσης της βελόνας, μια άλλη σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο τεχνικές, είναι η σύσταση των χρωστικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ανά περίπτωση. Στο μόνιμο μακιγιάζ τα χρώματα, είναι συνήθως από ορυκτά παράγωγα, τα οποία είναι απολύτως φυσικά και παραμένουν στο δέρμα για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Καθώς το δέρμα απολεπίζεται, λόγω της φυσιολογικής διαδικασίας ανανέωσης των κυττάρων, το χρώμα ξεθωριάζει και χάνεται. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα να διορθώνουμε το μόνιμο μακιγιάζ, προσαρμόζοντας το χρώμα στην ηλικία και στο δέρμα του κάθε ατόμου. Στο τατουάζ τα χρώματα περιέχουν μια σημαντική πρόσμιξη συνθετικών ουσιών και αυτό τα καθιστά αναλλοίωτα στο χρόνο και ανθεκτικά στους κλασικούς τρόπους απομάκρυνσης (laser κτλ). Και βέβαια εύλογο είναι ότι όσο πιο φυσικό είναι το χρώμα τόσο λιγότερους κινδύνους τοξικότητας ή αλλεργικών αντιδράσεων ενέχει.

Αλλεργική αντίδραση θα μπορούσε να προκληθεί και από την μεταλλική σύσταση της βελόνας, όχι απαραίτητα από το χρώμα. Συνήθως οι σοβαρές εταιρείες διακινούν χρώματα “allergy tested” που σημαίνει ότι σε προηγηθείσες δοκιμασίες ευαισθητοποίησης επί 200 ατόμων, ήταν ασφαλή σε ποσοστό 95%.
Κάθε υποαλλεργικό προϊόν όμως μπορεί να προκαλέσει οποιαδήποτε ήπια ή βαρύτερη ανεπιθύμητη ενέργεια από τα συστατικά του, ευτυχώς σε μικρό ποσοστό (1,8% περίπου). Σε άτομα με ιδιαίτερες ευαισθησίες γίνεται test πριν την εκτέλεση της μεθόδου. Η δοκιμή πραγματοποιείται μεταξύ των δαχτύλων ή πίσω από το λοβό του αυτιού. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε επίσης και ποια θα είναι περίπου η απόχρωση που πρόκειται να μείνει στο δέρμα. 

 

Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι στο μόνιμο μακιγιάζ να είναι η επιλογή του κατάλληλου χρώματος. Η ανάμειξη του χρώματος είναι ίσης σημασίας – μπορεί και μεγαλύτερης – με την ικανότητα σωστής εκτέλεσης της τεχνικής για να φαίνεται φυσικό το μόνιμο make-up.  Έστω και αν αυτό δεν κρατά για όλη μας τη ζωή, θα ήταν μοιραίο λάθος να καθορίζεται από τις εκάστοτε παροδικές τάσεις της μόδας ή από το τι χρώμα έχει βαμμένα τα μαλλιά της η πελάτισσα προσωρινά. Το κατάλληλο χρώμα επιλέγεται με βάση το φυσικό χρώμα των μαλλιών και το χρώμα του δέρματος.  Θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι καλύτερα να κάνουμε λάθος προς το ανοιχτό παρά προς το σκούρο γιατί έτσι θα είναι πιο εύκολη η διόρθωση και πιο ικανοποιητική. 

 

Το μόνιμο μακιγιάζ είναι παραστατική τέχνη, που σημαίνει πως τα λάθη είναι φανερά. Χρειάζονται προσεκτικές αλλαγές. Το μέγεθος κάθε χαρακτηριστικού σχετίζεται πάντα με ό,τι περιβάλλεται. Τα χείλη φαίνονται πολύ σαρκώδη γιατί το πρόσωπο είναι λεπτοκαμωμένο. Η μύτη φαίνεται μεγάλη, γιατί τα φρύδια δεν έχουν μάκρος και απέχουν πολύ μεταξύ τους.

Στο μακιγιάζ διαρκείας, αν η ζώνη του μετώπου είναι μικρή, ανεβάζουμε προς τα επάνω τα φρύδια. Έτσι όμως μεγαλώνουμε τη μύτη. Γι’ αυτό είναι ανάγκη, όταν προβαίνουμε σε μία διόρθωση, να λαμβάνουμε υπόψη και το υπόλοιπο πρόσωπο. Δεν είναι σωστό να βελτιώνουμε μια ατέλεια δημιουργώντας μια άλλη. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να βρίσκουμε την χρυσή τομή. Μικροαλλαγές δηλαδή που να επιφέρουν μια σχετική αρμονία. Στις πολλαπλές δυσμορφίες ο συσχετισμός είναι απαραίτητος γιατί έτσι παρεμβαίνουμε με διάφορα τρυκ, χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό.

 

Ορισμένοι παράγοντες, όπως π.χ. τακτικές επισκέψεις στο σολάριουμ, η συχνή έκθεση στο φυσικό ηλιακό φως,  η σάουνα, τα καλλυντικά με οξέα φρούτων, ακόμα και κάποια καθαριστικά ή λοσιόν με απολεπιστικές ιδιότητες επιδρούν καταλυτικά στην ανθεκτικότητα των χρωμάτων. Ό,τι επιταχύνει την ανανέωση των κυττάρων του δέρματος, ελαττώνει τη διάρκεια του χρώματος. Εάν η δομή του δέρματος δεν άλλαζε και δεν ανανεωνόταν, το χρώμα θα παρέμενε αναλλοίωτο μια ζωή. Ο συνδετικός ιστός του δέρματος όμως μεταβάλλεται μονίμως, αλλιώς δεν θα γινόταν η ανάπλαση των κυττάρων. Με τη συνεχή δραστηριότητα του δέρματος, το χρώμα βγαίνει προς τα έξω, με αποτέλεσμα η βαφή να ξεθωριάζει με τον καιρό, σταθερά αν και αργά.
Ωστόσο, σημαντικό ρόλο στη διατήρηση του μόνιμου μακιγιάζ παίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα, η απόχρωση του δέρματος (επικρατεί η άποψη ότι στις ξανθές κρατάει λιγότερο), ο τύπος του δέρματος και η ηλικία. Στο λιπαρό δέρμα που είναι πιο ελαστικό και πιο χονδρό, το χρώμα δεν εισχωρεί πολύ βαθιά. Και επειδή ο μεταβολισμός του λιπαρού δέρματος είναι πιο δραστήριος, το χρώμα διαλύεται γρηγορότερα. Στο ξηρό, ατροφικό δέρμα που είναι λεπτό, το χρώμα διεισδύει πιο βαθιά. Ο μεταβολισμός του ξηρού δέρματος δεν είναι τόσο δραστήριος όσο του λιπαρού και έτσι το χρώμα, άρα και το μακιγιάζ, διατηρούνται περισσότερο. Σε γενικές γραμμές όσο πιο γηρασμένο είναι το δέρμα τόσο περισσότερο κρατάει το make up διαρκείας. Ο λόγος είναι απλός. Περνώντας τα χρόνια τα κύτταρα γίνονται όλο και πιο δυσκίνητα. Αυτό αναχαιτίζει μεταξύ των άλλων τη δραστηριότητα του συνδετικού ιστού. Ολόκληρος ο μεταβολισμός του δέρματος καθώς και η αιμάτωσή του μειώνεται. Ως εκ τούτου τα χρώματα του μόνιμου μακιγιάζ διατηρούνται περισσότερο στα ηλικιωμένα άτομα.  

 

Χρειάζεται εκτός από σωστή εκπαίδευση και ταλέντο για να διαπρέψει κανείς στο μόνιμο μακιγιάζ;